Το «Θερμό Φθινόπωρο» του 1969 στην Ιταλία ήταν ένας από τους σημαντικότερους σταθμούς για τον επαναστατικό αγώνα του δευτέρου μισού του 20ου αιώνα. Συνδέθηκε με τον Εργατισμό (operaismo), μια μαρξική προσέγγιση που έδινε βάρος στους αγώνες των «απλών ανθρώπων» σε αντίθεση με ότι θεωρούνταν πολιτική και τον οπορτουνισμό της κυρίαρχης (σταλινικής) αριστεράς. Το κύμα των κοινωνικών αγώνων αυτού του χρόνου επαναλαμβάνεται με το ταραχώδες «Κίνημα του 77», παρότι μεταξύ τους εμφανίζουν σημαντικές διαφορές. Κάτω από το λάβαρο της Αυτονομίας, η ανάλυση των εργατιστών για την ταξική πάλη επεκτάθηκε για να περιλάβει τη δράση ομάδων έξω από τον εργασιακό χώρο. Οι δυναμικές οδομαχίες, η αυτομείωση ή η κατηγορηματική άρνηση να πληρώνουν τους λογαριασμούς και τα εισιτήρια, όπως επίσης και η ανάδυση ριζοσπαστικών αιτημάτων όπως η κατάργηση της μισθωτής εργασίας: όλα αυτά περιέχονταν σε ένα κίνημα για το οποίο, αυτό που θεωρείται «πολιτικό» αμφισβητήθηκε έντονα από αγώνες γύρω από ευρύτερες επιθυμίες και ανάγκες.
Ιδεολογίες και σενάρια για το οικολογικό ζήτημα στη Μεγάλη Κρίση(οικονομική). Αυτό το κείμενο θέλει να εξετάσει τα σενάρια πού προκύπτουν από τη σημερινή οικονομική και οικολογική κρίση τόσο για τις καπιταλιστικές όσο και για τις αντικαπιταλιστικές δυνάμεις. Η πρώτη προϋπόθεση είναι ότι το οικολογικό ζήτημα του 21ου αιώνα υπερβαίνει το κοινωνικό ζήτημα του 20ου αιώνα ως κύρια πηγή συγκρούσεων. Το Πράσινο είναι το νέο κόκκινο, και η ταξική πάλη αναδιατάσσεται ανάλογα. Η δεύτερη προϋπόθεση είναι ότι η θεωρεία του οίκο- κεϋνσιανισμός που προωθεί η πολιτική του Ομπάμα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη, ως το νέο πρότυπο για φιλελεύθερο καπιταλισμό μετά την αποτυχία της νεοφιλελεύθερης απορύθμισης.
Ένα σύντομο κείμενο για τη πολιτική κατάσταση των τριών επαναστάσεων των δούλων που κόντεψαν να γονατίσουν τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, με ειδική μνεία για την επανάσταση του Σπάρτακου μεταξύ 73 και 71 π.Χ.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Απόσπασμα, η μετάφραση δεν έχει ολοκληρωθεί. Αποστέλω το απόσπασμα για όποιον/όποια επιθυμεί να το επιμεληθεί. Παρακαλώ, ενημερώστε με για τυχόν διορθώσεις, παρεμβάσεις, διευκρινήσεις.
Τέτοια βαθιά μεταμόρφωση των θεμελίων της κοινωνικής μας ζωής έχει να συντελεστεί από τότε που ο Μαρξ αναγνώρισε το πρότυπο της νέας καπιταλιστικής κοινωνίας στις κατασκευαστικές μονάδες του Manchester. Καθώς τα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά συστήματα μεταμορφώνονται σε κατανεμημένα δίκτυα, μια νέα ανθρώπινη δυναμική αναδύεται: οι σχέσεις ομότιμων (peer to peer (P2P)). Καθώς οι σχέσεις ομότιμων οδηγούν στην εμφάνιση ενός τρίτου τρόπου παραγωγής, μιας τρίτης μορφής διακυβέρνησης και μιας τρίτης μορφής ιδιοκτησίας, αναμένεται να αναμορφώσουν την πολιτική μας οικονομία με πρωτόγνωρους τρόπους. Το δοκίμιο αυτό έχει στόχο την ανάπτυξη ενός εννοιολογικού πλαισίου («θεωρία P2P») που είναι σε θέση να εξηγήσει αυτές τις νέες κοινωνικές διαδικασίες.
από συνέντευξη του Paolo Virno σε ισπανικό αναρχικό περιοδικό 12/04/04 Η συνέντευξη του virno περιγράφει ένα πέρασμα στη σκέψη. Ακόμή και για τον ίδιο που από ιδρυτικό μέλος της potere operaio φθάνει σήμερα να μιλάει για την πληθωρικότητα, το πλήθος, ξεπερνώντας την κεντρικότητα της εργατικής τάξης. Ρίχνει τα θεμέλια για μια νέα σύνθεση στη σκέψη όσων ασχολούνται με το κοινωνικό ζήτημα. Το τέλος από τη μία των αριστερών ψευδαισθήσεων για την κατάκτηση της εξουσίας, την μεταρρύθμιση του κράτους, τον ολοκληρωτισμό μιας κεντρικής φιγούρας που θα γίνει ο καταλύτης της ιστορίας. Το ξεθώριασμα αυτών που κάποτε θεωρούνταν θέσφατα, φέρνει και την κρίση στις ταυτότητες, την γενίκευση του φόβου και της ανασφάλειας, τα ψυχοφάρμακα. Δεν έχουν σκιαγραφηθεί ακόμη τουλάχιστον οι εναλλακτικές. Σε αυτή την συνθήκη καλούμαστε να ανοίξουμε με την πράξη και το λόγο μας την δημόσια συζήτηση, για το τι κοινωνία θέλουμε, πως αυτή να οργανώνεται τι είδους θεσμοί θα αθρώνονται και θα τη διαπερνούν. Και αυτό το λέμε γιατι παρ? όλη την «ελληνική» αναρχική μας καταγωγή σε καμία περίπτωση δεν φοβόμαστε να μιλήσουμε και να προβληματιστούμε πάνω στην διαύγαση αντιθεσμών, στην πραγματωση της αντεξουσίας. Πρέπει να δοκιμάσουμε και να δοκιμαστούμε σε όλα αυτά αλλά σίγουρα δεν πρέπει να επαναπαυθούμε σε βολικούς μύθους, είτε της μεγάλης νύχτας που θα τα αλλάξει όλα δια μαγείας, είτε της νοσταλγικής ενατένισης μιας εκδρομής πακέτο στον αγγελικό κόσμο της άμεσης αθηναϊκής δημοκρατίας...
είμαστε επισφαλείς. Και μέσα σ' αυτή την κατάσταση μπορούμε να βρούμε ορισμένα θετικά πράγματα (όπως είναι η συγκέντρωση διαφόρων ειδών γνώσεων και ικανοτήτων μέσα από την εμπειρία της εργασίας και της ζωής), και, βέβαια, πολλά αρνητικά (ανασφάλεια, ανέχεια, είμαστε ευάλωτες και κοινωνικά εκτεθειμένες). Αλλά οι καταστάσεις μας είναι τόσο ποικιλόμορφες, τόσο μοναδικές και ιδιαίτερες, που είναι δύσκολο για εμάς να βρούμε κοινούς παρονομαστές ως αφετηρία ή να εντοπίσουμε ξεκάθαρες διαφορές με τις οποίες να εμπλουτίσουμε από κοινού τις εμπειρίες και τους εαυτούς μας. Για εμάς το να εκφραστούμε είναι σύνθετο, να ξεχωρίσουμε τους εαυτούς μας μέσα στο κοινό έδαφος της επισφάλειας: μια επισφάλεια που τα καταφέρνει μια χαρά χωρίς μια καθαρά συλλογική ταυτότητα στην οποία να απλοποιεί και να υπερασπίζεται τον εαυτό της, αλλά μέσα στην οποία κάποιου είδους συλλογικοποίηση επείγει. Έχουμε ανάγκη να επικοινωνήσουμε την έλλειψη και το πλεόνασμα της εργασίας και τις συνθήκες ζωής μας για να ξεφύγουμε από το νεοφιλελεύθερο κατακερματισμό που μας διασπά, που μας εξουθενώνει και μας μεταμορφώνει σε θύματα του φόβου, της εκμετάλλευσης ή του εγωκεντρικού «η κάθε μία για τον εαυτό της». Πάνω απ’ όλα, θέλουμε να κάνουμε δυνατή τη συλλογική κατασκευή άλλων δυνατοτήτων ζωής μέσα από έναν κοινό και δημιουργικό αγώνα.
«Είμαστε η μετά-σοσιαλιστική και μετά-ψυχρoπολεμική γενιά. Η γενιά μετά το τέλος των κάθετων γραφειοκρατιών και η γενιά του πληροφοριακού ελέγχου. Είμαστε μια παγκόσμια και νεοευρωπαϊκή κίνηση, η οποία φέρει στο προσκήνιο την δημοκρατική επανάσταση που ξεκίνησε το 1968 και τη μάχη ενάντια στη νεοφιλελεύθερη δυστοπία που βρίσκεται στην αιχμή της σήμερα. Είμαστε οικο-ακτιβιστές και ακτιβιστές των media, είμαστε οι απελευθερωτές του διαδικτύου και ριζοσπάστες των μητροπολιτικών αστικών χώρων, είμαστε η αμφιφυλόφιλη μετάλλαξη του παγκόσμιου φεμινισμού, είμαστε οι hackers της φρικτής πραγματικότητας. Είμαστε οι αφυπνιστές (αγκιτάτορες) του πρεκαριάτου και οι αντάρτες της διανοητικής εργασίας. Είμαστε αναρχοσυνδικαλιστές και μετα-σοσιαλιστές. Είμαστε όλοι μετανάστες που ψάχνουν για μια καλύτερη ζωή. Και δεν αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας σ΄ εσάς με την καταθλιπτική και τετράγωνη πολιτική σκέψη που ήδη νικηθήκατε τον 20ο αιώνα. Δεν αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας στην αριστερά της Ιταλίας.» Manifesto Bio/Pop del Precariato Metroradicale
Σελίδα 24 από 25
Τα κείμενα με το 
είναι σε διαδικασία μετάφρασης
