Κριτική στο βιβλίο της Leopoldina Fortunati "The Arcane of Reproduction", που εκδόθηκε στην Ιταλία το 1981 και στις Η.Π.Α το 1995, και κατ' επέκταση σε απόψεις του Μαρξιστικού Φεμινισμού που συνδέονται με την Ιταλική Αυτονομία, με έμφαση στο παράδειγμα της οικιακής εργασίας. Μια ανάλυση πάνω στις έννοιες της παραγωγικής και αναπαραγωγικής εργασίας...
Το σημείωμα που ακολουθεί είναι επίτηδες πολύ περιληπτικό. Δεν αναπτύσσει διεξοδικά την κριτική στον προγραμματισμό – η οποία έχει ήδη γίνει σε μεγάλο βαθμό– αλλά αρκείται στην υπενθύμιση των πρόσφατων πτυχών του κοινωνικού κινήματος οι οποίες ενισχύουν την αντίληψη που βάζει στο επίκεντρο την κομμουνιστικοποίηση.
Ενόψει της συζήτησης γύρω από το "εκπαιδευτικό εργοστάσιο" θέλουμε να μοιραστούμε μερικούς συλλογισμούς σχετικά με δύο έννοιες που τέθηκαν στο επίκεντρο της κουβέντας: το εκπαιδευτικό εργοστάσιο και τον γνωσιακό καπιταλισμό. Η κεντρική ιδέα που προωθείται μέσα από την κουβέντα περί "εκπαιδευτικού εργοστασίου" μας βρίσκει σύμφωνους: ό,τι παλιότερα ήταν το εργοστάσιο, σήμερα είναι το πανεπιστήμιο. Όπως κάποτε το εργοστάσιο ήταν ένα ιδανικό πεδίο αγώνα μεταξύ εργατών και καπιταλιστών, έτσι τώρα το πανεπιστήμιο είναι ένας χώρος - κλειδί σύγκρουσης, εκεί όπου το ποιος κατέχει τη γνώση, το πώς αναπαράγεται το εργατικό δυναμικό και το πώς διαμορφώνονται οι κοινωνικοί και πολιτιστικοί συσχετισμοί, αποτελούν διακύβευμα. Αυτό σημαίνει πως το πανεπιστήμιο δεν είναι απλά ένας ακόμη θεσμός που υπόκειται σε κυριαρχικό και κυβερνητικό έλεγχο, μα ένα κρίσιμο πεδίο στο οποίο κερδίζονται ή χάνονται ευρύτεροι κοινωνικοί αγώνες.
Η καρδιά των κοινωνικών κινημάτων, που εκκολάπτονται και εξελίσσονται τα τελευταία χρόνια, τουλάχιστον εκείνων που διατυπώνουν ριζοσπαστικές και ανατρεπτικές αναλύσεις και κινούνται με γνώμονα αυτές, χτυπά στο ρυθμό της αντίδρασης, αμφισβήτησης, εναντίωσης και εν τέλη αντίστασης στη χειμαρρώδη λογική που εκλύει ο καπιταλισμός, της οποίας οι επιπτώσεις συμπαρασύρουν όλη την κοινωνία και αποτυπώνονται σε όλο το φάσμα της ζωής.
"Δουλειά τα πρωινά, «εξέγερση» τη νύχτα." (1) Αυτοί είναι οι ημερήσιοι όροι μέσα τους οποίους φανερώνονται οι αντιφάσεις της εξέγερσης του 2008 στην Ελλάδα – η νύχτα ενάντια στη μέρα, η εξέγερση ενάντια στην εργασία. Η φόρμουλα εμφανίζεται σε ένα κείμενο που εκδόθηκε από τους "συναδέλφους επισφαλείς εργαζομένους από την κατειλημμένη ΑΣΟΕΕ," το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Αυτοί οι επισφαλείς εργαζόμενοι μπόρεσαν να εμποδίσουν την οικονομική και τη επιχειρηματική Τάξη στο επίπεδο της ιδεολογίας, στο επίπεδο της αναπαραγωγής του στο πανεπιστήμιο, αλλά η οικονομία σαν τόπος παραγωγής αξίας παρέμεινε σχετικά αμετάβλητος.....
Μπορεί αυτός ο αγώνας να μην ήταν πραγματικά μαζικός, αλλά ήταν ενοποιητικός, ξεπέρασε τις εσωτερικές αντιφάσεις της περιόδου φθινόπωρο 2005/ άνοιξη 2006 στη Γαλλία. Ο ενστερνισμός από πολλούς άλλους, εκτός των «οργισμένων» ή των «άμεσων διαδηλωτών», της επιθετικότητάς τους απέναντι στους μπάτσους που γίνονται αντιληπτοί σαν «στρατός κατοχής», και η ηχώ που μπόρεσε να έχει σχεδόν παντού, είναι δυνατόν να δείξει ότι αυτό που διακυβεύεται στην Ελλάδα, σε εκείνη τη σύγκρουση, αναγνωρίζεται ευρέως σε ολόκληρο τον κόσμο· ότι η κατάσταση των ελλήνων προλετάριων αποτελεί μια γενική κατάσταση αυτή την ιδιαίτερη χρονική στιγμή όπου η κρίση αναγγέλλεται ευρέως και όπου οι συγκεκριμένες συνέπειές της γίνονται αισθητές παντού. Πρόκειται για τη δημιουργία μιας κοινής θέσης εντός της σχέσης εκμετάλλευσης, η οποία δεν ολοκληρώθηκε στις ταραχές στην Ελλάδα, αλλά της οποίας η δυναμική στο εσωτερικό της πάλης των τάξεων έχει τεθεί: κατάργηση του κεφαλαίου και κατάργηση του προλεταριάτου ως τάξης μέσα από την ταξική του δράση. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα”. Το κείμενο “Το αόρατο φράγμα” (Le Plancher de Verre) απότελεί την ανάλυση της Théorie Communiste για την εξέγερση του Δεκέμβρη 2008 στην Ελλάδα. Το κείμενο περιλαμβάνεται, μαζί με ντοκουμέντα από την Ελλάδα, στο βιβλίο: Théo Cosme, «Les émeutes en Grèce», εκδ. Senonevero, Μασσαλία 2009.
Το 'troploin' είναι μια περιοδική έκδοση των Ζιλ Ντωβέ και Καρλ Νεζίκ. Σε αυτό το κείμενο ασκούν κριτική στην (αμεσο)δημοκρατική ιδεολογία, και συζητούν, μέσα από μια ανασκόπηση των απόψεων που αναπτύχθηκαν στο προλεταριακό κίνημα γύρω από τη μορφή οργάνωσης, τη σφαίρα της πολιτικής και την εξουσία, τη θέση και τη σημασία της αυτονομίας και της συλλογικής λήψης αποφάσεων.
Ο Λόρεν Γκόλντνερ ξεκινώντας από το έργο και τη ζωή του Ιταλού κομμουνιστή Αμαντέο Μπορντίγκα (1889-1970) οδηγείται σε μια κριτική αποτίμηση του 'κλασικού' εργατικού κινήματος του 20ου αιώνα, και σε μια εξέταση της σημασίας που έχει η μετάβαση στην 'πραγματική υπαγωγή της εργασίας στο κεφάλαιο' για το σύγχρονο επαναστατικό κίνημα.
Σελίδα 22 από 25
Τα κείμενα με το 
είναι σε διαδικασία μετάφρασης
