"Με τις '28 Θέσεις για την Ταξική Κοινωνία' σκιαγραφούμε τις αλλαγές που έχουν ιστορικά υποστεί οι έννοιες προλεταριάτο, ταξική πάλη, επανάσταση, δίχως όμως να χάσουν την εγκυρότητά τους. […] Μια σημαντική έλλειψη αναμφίβολα αποτελεί το γεγονός ότι απουσιάζει η έννοια της κρίσης, κάτι που είναι ιδιαίτερα εμφανές στα σημεία που επιχειρούμε να συλλάβουμε τις τωρινές μεταβολές στις ταξικές σχέσεις. Στις 'Θέσεις' εκτίθεται το προσωρινό αποτέλεσμα της συλλογικής μας αυτοκατανόησης. Τις δημοσιεύουμε με την ελπίδα να ξεκινήσει μια ανταλλαγή απόψεων με ανθρώπους που παλεύουν με παρόμοια ερωτήματα." Από το Editorial του 1ου τεύχους του περιοδικού Kosmoprolet.
'Η Κίνα είναι η μεγαλύτερη χώρα του κόσμου, με πληθυσμό 1,3 δις και ως τώρα η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία. Μέσα από το οικονομικό άνοιγμα και την εκβιομηχάνιση των δεκαετιών του ’80 και του ’90 η Κίνα έγινε η ‘γραμμή συναρμολόγησης του κόσμου’, είναι τμήμα της παγκόσμιας αλυσίδας παραγωγής και κυκλοφορίας, και έχει το ρόλο ‘παγκόσμιου παίχτη’ στις επενδύσεις και το συνάλλαγμα. Πάνω από 20 χρόνια τώρα, η τεράστια διαδικασία εκβιομηχάνισης έχει εκτοπίσει εκατομμύρια μεταναστών εργατών από την εξοχή στις πόλεις και σε ειδικές οικονομικές ζώνες όπου δουλεύουν σε εργοστάσια, σε κατασκευές, σαν οικιακοί βοηθοί κλπ. Μετά το 2003 οι αγώνες τους έχουν αποκτήσει ορμή και έχουν θέσει το καθεστώς του κομμουνιστικού κόμματος υπό πίεση. Η παρούσα οικονομική κρίση ανατρέπει ξανά τις κοινωνικές σχέσεις στην Κίνα. Το κομμουνιστικό κόμμα προσπαθεί να διαχειριστεί τις συνέπειες. Εάν αποτύχει, αυτό μπορεί να αποδυναμώσει και πιθανώς να αποσυνθέσει το καθεστώς και την κυριαρχία του κεφαλαίου στην Κίνα, με σημαντικές συνέπειες για το υπόλοιπου του κόσμου. Αυτό το άρθρο περιγράφει την αλληλοσυσχέτιση μεταξύ της κρίσης και της ταξικής πάλης στην Κίνα τις προηγούμενες δύο δεκαετίες και της παρούσας ανάπτυξης. Εστιάζει στην κατάσταση στις πόλεις, ιδιαίτερα σ’ αυτή των εργατών που μετανάστευσαν εκεί.'
Σε μια εποχή και μια κοινωνική συνθήκη όπου πληθαίνουν και καθίστανται κυρίαρχες ως ένα βαθμό οι αναλύσεις που καταγγέλλουν τον «παρασιτικό» χρηματοπιστωτικό τομέα και υπερασπίζονται την παραγωγική οικονομία, η χρησιμότητα του συγκεκριμένου κειμένου έγκειται στο γεγονός ότι προσπαθεί να συνδέσει την διόγκωση του χρηματοπιστωτικού τομέα και τη φυγή του κεφαλαίου στη σφαίρα του χρήματος με την σε εξέλιξη ταξική πάλη. Πιο συγκεκριμένα, οι συγγραφείς δείχνουν ότι η επέκταση της πίστωσης και του χρέους είναι από τη μία έκφραση και μορφή εμφάνισης της ανυποταξίας της εργασίας, και από την άλλη προσπάθεια του κεφαλαίου να χειριστεί αυτήν την ανυποταξία και να την υπάγει στον κύκλο της διευρυμένης αναπαραγωγής του. Το κείμενο αυτό περιέχεται στο συλλογικό τόμο Global Capital, National State and the Politics of Money, London: Macmillan (1995) μαζί με άλλα κείμενα των ίδιων συγγραφέων (και όχι μόνο).
Το κείμενο αυτό είναι μια απάντηση στο κείμενο το «Απλώς πολιτισμικό» της Judith Butler που παρουσιάστηκε αρχικά ως διάλεξη σε συζήτηση ολομέλειας με τίτλο Locations of power [«Τόποι της εξουσίας»] στο πλαίσιο του συνεδρίου Rethinking Marxism στο Amherst της Μασαχουσέτης το Δεκέμβριο του 1996. Ακολούθως δημοσιεύτηκε και στο Social Text, αριθ, 52-3, φθινόπωρο/χειμώνας 1997, συνοδευόμενο και από την απάντηση της Nancy Fraser, αλλά και στο αγγλικό περιοδικό New Left Review (τ. 227, Ιαν./Φεβ. 1998) χωρίς να συνοδεύεται από την απάντηση της Fraser. Η ελληνική μετάφραση του κειμένου της Butler έγινε από την τελευταία αυτή έκδοση από τον Άκη Γαβριηλίδη, και δημοσιεύτηκε στο τεύχος 93 (Οκτώβρης-Δεκέμβρης 2005) του περιοδικού Θέσεις [http://www.theseis.com/index.php?option=com_content&task=view&id=912&Itemid=29]. Από την απάντηση της Fraser ωστόσο ο σύντροφος Γαβριηλίδης δεν μπήκε στον κόπο να μεταφράσει παρά τον τίτλο [και να κάνει ένα σχόλιο πάνω στον τίτλο του βιβλίου της Nancy Fraser, Justice Interruptus: Ο τίτλος του βιβλίου αυτού προφανώς αποτελεί κάποιου είδους λογοπαίγνιο? κατά λέξη σημαίνει «διακεκομμένη (ανολοκλήρωτη) δικαιοσύνη», αλλά η συγκεκριμένη διατύπωσή της παραπέμπει στην έκφραση «διακεκομμένη συνουσία» (coitus interruptus), η οποία είναι η μόνη άλλη περίπτωση χρησιμοποίησης του συγκεκριμένου λατινικού όρου στα αγγλικά.], γι’ αυτό και θα πρέπει να αρκεστούμε στη δική μου ταπεινή μετάφραση.
Παρουσίαση μιας ιδέας δημιουργικής γραφής από τον Μπάροουζ και το φίλο του καλλιτέχνη Μπράιον Γκίζιν. Μια μεταγραφή της τεxνικής του κολάζ στη συγγραφή (ημερομηνία έκδοσης άγνωστη)
Η επίθεση που πραγματοποιήθηκε από μονάδες των Ισραηλινών “Αμυντικών” Δυνάμεων (IDF) στην πόλη Ναμπλούς τον Απρίλιο του 2002 χαρακτηρίστηκε από τον στρατηγό Aviv Kokhavi «αντεστραμμένη γεωμετρία», όρο που επεξήγησε ώς «αναδιευθέτηση της αστεακής (urban) δομής μέσω μιας σειράς μικρών, τακτικών κινήσεων». Κατά τη διάρκεια της μάχης, Ισραηλινοί στρατιώτες κινούνταν μέσα στην πόλη μέσω «υπέργειων τούνελ» εκατοντάδων μέτρων, που σχημάτιζαν διατρυπώντας τα πυκνά γειτνιάζοντα κτίσματα. Παρόλο που αρκετές χιλιάδες στρατιωτών και Παλαιστινίων ανταρτών κινούνταν ταυτόχρονα μέσα στην πόλη, ήταν σε τέτοιο βαθμό ενσωματωμένοι στον αστικό ιστό που λίγοι θα διακρίνονταν από αέρος. Επιπλέον, δεν χρησιμοποίησαν τους δρόμους, τα σοκάκια ή τις πλατείες της πόλης, ούτε εξωτερικές πόρτες, εσωτερικές σκάλες ή παράθυρα. Κινήθηκαν οριζόντια διαμέσω τοίχων και κάθετα μέσω των τρυπών που άνοιξαν με εκρήξεις σε ταβάνια και πατώματα. Αυτού του είδους η κίνηση, που περιγράφεται από το στρατό ως «εξάπλωση παρασίτων», επιχειρεί να επαναπροσδιορίσει το μέσα ως έξω, τον ιδιωτικό εσωτερικό χώρο ως δημόσιο πέρασμα.
Για πρώτη φορά στην ιστορία, μια πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού θα ζήσει σύντομα στις πόλεις. Αλλά μεγάλα τμήματα αυτού του αστικού πληθυσμού είναι πολύ φτωχά. Ο Mike Davis, συγγραφέας και κοινωνικός ακτιβιστής, απαριθμεί αυτές τις τάσεις στο νέο βιβλίο “ο πλανήτης των φτωχών”. Έδωσε συνέντευξη στη Lee Sustar για τις οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές και περιβαλλοντικές συνέπειες της ολοένα και αυξανόμενης φτώχειας.
Αυτή η διάλεξη πραγµατοποιήθηκε στις 28η Οκτωβρίου του 2006 στο Bluestockings Radical Bookstore στη Νέας Υόρκης, ως µέρος του “This is Forever: From Inquiry to Refusal Discussion Series”. Απόψε θα παρουσιάσω µια κριτική στη θεωρία της επισφαλούς εργασίας που έχει αναπτυχθεί από τους ιταλούς µαρξιστές, και ειδικότερα στην εργασία των Antonio Negri, Paolo Virno, και Michael Hardt. Την αποκαλώ θεωρία επειδή οι απόψεις του Negri και των υπολοίπων ξεπερνούν την περιγραφή των εργασιακών αλλαγών που έχουν πραγµατοποιηθεί στη δεκαετία του '80 και '90, από κοινού µε την παγκοσµιοποίηση, όπως είναι η “επιφαλιοποίηση της εργασίας”, το γεγονός ότι οι επαγγελµατικές σχέσεις γίνονται πιο διερρηγµένες, η εισαγωγή του "ελαστικού χρόνου", και ο αυξανόµενος κατακερµατισµός της εργασίας. Η άποψή τους σχετικά µε την επισφαλή εργασία παρουσιάζει µια προοπτική στο τι είναι ο καπιταλισµός και ποια είναι η φύση του αγώνα σήµερα. Είναι σηµαντικό να προστεθεί ότι αυτές δεν είναι οι ιδέες µερικών διανοούµενων, αλλά θεωρίες που έχουν κυκλοφορήσει ευρέως µέσα στο ιταλικό κίνηµα εδώ και κάποια χρόνια, και έχουν πρόσφατα επηρεάσει και τις Ηνωµένες Πολιτείες.
Σελίδα 23 από 25
Τα κείμενα με το 
είναι σε διαδικασία μετάφρασης
