Η τελευταία μεγάλη διαρροή τού Wikileaks μας παρουσιάστηκε από τα mainstream μέσα επικοινωνίας ως ένα γεγονός δίχως προηγούμενο, με σοβαρές επιπτώσεις για τη διεθνή πολιτική, δηλαδή για τις διπλωματικές σχέσεις των ΗΠΑ με τους ‘συμμάχους’ τους. Ο Υπ. Εσωτερικών των ΗΠΑ δεν δίστασε να την αποκαλέσει “επίθεση ενάντια στη διεθνή κοινότητα”, ενώ στο Αμερικανικό Κονγκρέσσο ακούστηκαν φωνές που αποκαλούν τον Τζούλιαν Ασάντζ και τα άλλα μέλη του προσωπικού τού Wikileaks “τρομοκράτες”. Επιπλέον, πολλές προοδευτικές φωνές γρήγορα συνεχάρησαν το Wikileaks για την συμβολή του στη “διαφάνεια” και στην υπηρεσία της “δημοκρατίας”. Εντούτοις, δίνοντας προσοχή στο τι ακριβώς μας σερβίρεται στο πιάτο από τις εφημερίδες, για παράδειγμα δημοσιεύματα στην ισπανική εφημερίδα El Pais τις δύο τελευταίες μέρες του Νοέμβρη, βλέπουμε ότι τα υποτιθέμενα μυστικά που θα ταράξουν τα θεμέλια της παγκόσμιας τάξης δεν είναι και τόσο ζημιογόνα, και τα περισσότερα είναι γνωστά εδώ και πολύ καιρό.
Μια συνέντευξη με τον Paolo Virno (από τον Alexei Penzin) // Η Κομμουνιστικοποίηση του Πλήθους: Συνεργατική και Συλλογική Εργασία Ο Paolo Virno, ένας από τους πιο ριζοσπαστικούς και ανατρεπτικούς ελπιδοφόρους στοχαστές της μετα-εργατικής (postoperaist) ανατρεπτικής πολιτικής και πνευματικής παράδοσης. Από τους σύγχρονους ετερόδοξους και αιρετικούς σύγχρονους μαρξιστές, ο μετα-φορντισμός{1} (postoperaismo) εντοπίζεται στο επίκεντρο των διαλέξεων και συζητήσεων της σύγχρονης φιλοσοφίας.
Κατά την επιστροφή μου στην πόλη του Μάαστριχτ, τον Ιανουάριο του 2010, μετά από μια διετή απουσία, καθώς βρισκόμουν στη Μόσχα καλύπτοντας τις απαιτήσεις μιας έρευνας (αναφορικά με το συσχετισμό των ζώων και της φιλοσοφίας) για την Ακαδημία Jan Van Eyck, μου προέκυψε ως αναγκαιότητα η ιδέα οργάνωσης ενός κοινοτικού σεμιναρίου (στο Μάαστριχτ). Προϋπήρχε ένα χρονοδιάγραμμα εικοσιτετράωρου σεμιναρίου, του οποίου διοργανωτές ήταν η κολεκτίβα Chto Delat και το Σοσιαλιστικό Κίνημα Vpered, στο Nizhny Novgorod. Παράλληλα, οι ίδιοι σχηματισμοί, με αφορμή την Πρωτομαγιά, προγραμμάτιζαν ένα φόρουμ το οποίο θα εστίαζε στην δημιουργικότητα των εργατών της Μόσχας, και θα διαρκούσε σαρανταοκτώ ώρες.
Η μετάφραση είναι μια πράξη άρθρωσης που λαμβάνει χώρα στον κοινωνικό τόπο* της διαφοράς ή ασυμμετρίας. Ο τόπος της διαφοράς, στην οποία η μετάφραση αποτελεί απάντηση, είναι προγενέστερος από την εννοιολογική διαφορά των ειδών ή των ιδιαιτεροτήτων. Ωστόσο, η μετάφραση συχνά αναπαρίσταται ως διαδικασία εγκαθίδρυσης μιας ισοδυναμίας σύμφωνα με το μοντέλο της επικοινωνίας. Αυτή η παρανόηση της μετάφρασης απορρέει από τη σύγχυση της πράξης της μετάφρασης με την αναπαράστασή της. Αναπαριστώντας τη μετάφραση –η οποία καθεαυτή είναι μη αναπαραστάσιμη- μέσω του σχήματος της συν-εικόνισης [schema of co-figuration], η αναπαράσταση της μετάφρασης εγγράφει και επανεγγράφει τις δίδυμες μορφές των γλωσσών μεταξύ των οποίων υποτίθεται ότι έχει λάβει χώρα η μεταβίβαση της πληροφορίας. Το όλο αυτό καθεστώς που οργανώνεται γύρω από το σχήμα της συν-εικόνισης είναι μια ιστορική κατασκευή της νεωτερικότητας που έχει λειτουργήσει επίμονα για να προβάλει εθνικές/ εθνοτικές γλώσσες και τον διεθνή κόσμο, μέσα στον οποίο και μόνο είναι δυνατές οι εθνικές γλώσσες. Το καθήκον μας είναι να ιστορικοποιήσουμε αυτό το καθεστώς της μετάφρασης.
Το άρθρο του Σέρτζιο Μπολόνια, «Η Φυλή των Τυφλοποντίκων» (La tribù delle talpe), δημοσιεύεται από την επιθεώρηση Primo Maggio (τχ. 8) την άνοιξη του 1977, σε μια κρίσιμη περίοδο για την περαιτέρω εξέλιξη του αυτόνομου ιταλικού (ταξικού/κοινωνικού) κινήματος: εκδίωξη του Lama (του ηγέτη της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ιταλίας η οποία ελέγχεται από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας) από το κατειλημμένο πανεπιστήμιο της Ρώμης, πορείες φοιτητών σε όλες τις μεγάλες πόλεις, στήσιμο οδοφραγμάτων και απελευθέρωση του κέντρου της Μπολόνια, ένοπλες επιθέσεις φασιστών εναντίον διαδηλωτών, κλείσιμο των ελεύθερων ραδιοφώνων σε όλη την Ιταλία (μαζί με αυτών και του ιστορικού ραδιοφωνικού σταθμού «Αλίκη»), απαγόρευση κυκλοφορίας κινηματικών εφημερίδων και περιοδικών, δολοφονία του F. Larusso (πρώην μέλους της οργάνωσης της άκρας αριστεράς Lotta Continua) από την αστυνομία και εφαρμογή του σχεδίου της «στρατηγικής της έντασης» από το ιταλικό Κράτος και Κεφάλαιο (που θέτουν στο τραπέζι το ζήτημα της προσφυγής ή μη στον ένοπλο αγώνα). Στο πλαίσιο αυτό, ο Μπολόνια, προκειμένου να πάρει θέση στα ζητήματα που έχουν ανακύψει, επιχειρεί μια συνολική ανάλυση της συγκρότησης του ιταλικού πολιτικού συστήματος, της μορφής κράτους, των αναδιαρθρώσεων στην παραγωγική διαδικασία και των κύκλων αγώνα που ξεσπάνε από το τέλος του πολέμου και μετά. Το άρθρο είναι μια απόπειρα αποσαφήνισης των γνωρισμάτων εκείνων που συνθέτουν τα χαρακτηριστικά στοιχεία της κοινωνικής και ταξικής σύνθεσης του «τυφλοπόντικα» του Μαρξ -που έχει αρχίσει ξανά το έργο του μέσα από τον κύκλο αγώνα της περιόδου- όσο και χαρτογράφησης των διόδων που έχει ανοίξει με το πλήθος των ζητημάτων που αυτός ο τελευταίος έχει αναδείξει.
Πρόκειται για κείμενο σε μορφή ερωταπαντήσεων (εν είδη συνέντευξης) το οποίο αφορά στην αιτιολόγηση της δύναμης (ποιοτικής αλλά και ποσοτικής) που διαθέτουν οι διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί και ιδιαίτερα η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Οι αιτιάσεις του Caffentzis εντοπίζονται στην "πολιτική οικονομία" αλλά και τα "ψυχαναλυτικά" της προϊόντα.
Σελίδα 19 από 25
Τα κείμενα με το 
είναι σε διαδικασία μετάφρασης
