Μεταφορντισμός – ηθική – πολιτική
Περίληψη
Ο «Γενικός Νους» —«η σκέψη που επιθυμεί και η επιθυμία που σκέπτεται»— δείχνει το πολιτικό του πρόσωπο με την εύλογη απαίτηση ενός καθολικού βασικού εισοδήματος και με την άρνηση κάθε δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας πάνω στα προϊόντα του κοινού εκείνου πόρου που είναι το ανθρώπινο μυαλό. Μένουμε με το πιο ακανθώδες πρόβλημα μπροστά μας: πώς να οργανώσουμε μια πολλαπλότητα «κοινωνικών ατόμων» που, προς το παρόν, φαίνεται τεμαχισμένη, καταστατικά εκτεθειμένη στον εκβιασμό— εν ολίγοις, αγνώριστη; Η μαζική διανοητικότητα δυσκολεύεται να μετατρέψει την παραγωγική της δύναμη σε πολιτική δύναμη. Το υπ’ αριθμό 1 ζήτημα στην ημερήσια διάταξη είναι αυτό των μορφών αγώνα. Όποιος θεωρεί ότι ο εντοπισμός των μορφών αγώνα (απεργία, σαμποτάζ κ.λπ.) είναι απλώς τεχνικό πρόβλημα, ένα απλό παρεπόμενο ενός πολιτικού προγράμματος, είναι ανόητος. Αντίθετα, η συζήτηση των μορφών αγώνα είναι το πιο λεπτό ζήτημα, είναι πραγματικά το κριτήριο για την αξία οποιασδήποτε πολιτικής θεωρίας κατά μία έννοια. Επιχειρηματικότητα, κοινή γνώση, δυνατότητα συσχέτισης και αλληλεπίδρασης: αυτά τα «επαγγελματικά χαρίσματα» του μετα-φορντικού πλήθους πρέπει να γίνουν επίφοβα όργανα πίεσης. Τα βασικά αιτήματα —με δυο λόγια, το «τι θέλουμε»— εξαρτάται εξ ολοκλήρου από το «τι μπορούμε να κάνουμε» για να τροποποιήσουμε τους συσχετισμούς δύναμης μέσα σε αυτή τη δεδομένη κοινωνική οργάνωση στο χώρο και στο χρόνο. Όλα εξαρτώνται, δηλαδή, από την ανοιχτόμυαλη εφεύρεση νέων «απεργιακών φρουρών» (picketings) και νέων «εσωτερικών διαμαρτυριών» που να είναι αντίστοιχα με την επικρατούσα ευελιξία και με το μοντέλο συσσώρευσης που βασίζεται στο Γενικό Νου
-->
είναι σε διαδικασία μετάφρασης
