Μέχρι στιγμής η ιστορία έχει αποδείξει ότι η ζωή κάθε πολιτισμού έχει πεπερασμένη χρονική διάρκεια εξαντλείται και ξεθωριάζει στο πέρας κάποιων αιώνων. Είναι λογικοί, επομένως, οι ισχυρισμοί που υποστηρίζουν ότι ο σύγχρονος πολιτισμός που μας έχει επιβάλει μια αντίστοιχη προσαρμογή σε αυτόν και συνήθεια των συνθηκών του (Δυτικός, Ευρω-Αμερικάνικος, Καπιταλιστικός, Μετα-Βιομηχανικός, ή όπως αλλιώς θέλετε να τον ονομάσετε...) θα φτάσει κάποια στιγμή στο τέλος του.
Στη σκιά των τωρινών πολιτικών μετασχηματισμών στη Μέση Ανατολή, τα Βαλκάνια βράζουν. Μόλις έξι μέρες μετά τον αυτοπυρπολισμό του Mohamed Bouazizi στην Sidi Bouzid (στμ. πόλη της Τυνησίας), ένας 41χρονος μηχανικός τηλεοράσεων, ο Adrian Sobaru, επιχείρησε να αυτοκτονήσει κατά τη διάρκεια της ομιλίας του πρωθυπουργού της Ρουμανίας στη Βουλή πέφτοντας από το θεωρείο φορώντας μπλουζάκι που έλεγε «Σκοτώσατε το μέλλον των παιδιών μας! Μας πουλήσατε!»[1]. Διαμαρτύρονταν όχι μόνο για τις δριμείες περικοπές γενικά (οι μισθοί του δημοσίου μειώθηκαν κατά ένα τέταρτο και οι φόροι πωλήσεων εκτοξεύθηκαν από το 19% στο 24%) αλλά ειδικά για εκείνες που ελάττωναν τη στήριξη γονέων με ανάπηρα παιδιά όπως είναι και ο ίδιος. Από την αρχή του 2011, η Ρουμανία έζησε δυναμικότατες διαμαρτυρίες ενάντια στο ΔΝΤ- εγκεκριμένα μέτρα λιτότητας και το νέο εργατικό δίκαιο. Το Φλεβάρη υπήρξε σύγκρουση στην Αλβανία μεταξύ της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, η οποία σύγκρουση άφησε τρεις νεκρούς στους δρόμους των Τιράνων. Προς το τέλος του ίδιου μήνα μαζικές διαμαρτυρίες ξέσπασαν και στην Κροατία. Από τότε, οι άνθρωποι επιστρέφουν στους δρόμους τακτικά στο Ζάγκρεμπ και σε άλλες μεγάλες πόλεις. Οι διαμαρτυρίες αυτές ήχησαν σε όλη την πρώην Γιουγκοσλαβία με διαδηλώσεις που πρότασσαν παρόμοια αιτήματα και μηνύματα, οργανωμένες στη Σερβία και τη Βοσνία.
Θέσεις του Nick Dyer-Witheford για τη Φύση και το Μέλλον των Κοινών
Εαν ο βασικός πυρήνας του καπιταλισμού είναι τα εμπoρικά αγαθά, ο βασικός πυρήνας μιας κοινωνίας που ξεπερνάει τον καπιταλισμό είναι τα κοινά. Ο Nick Dyer-Witheford εξετάζει τους τρόπους διανομής (circulation of commons) των κοινών καθώς και τις συνθήκες και προοπτικές που αναπτύσσουν για την δημιουργία νέων συλλογικών εγχειρημάτων και τρόπων οργάνωσης.
Μία έρευνα γεωγραφίας της εξουσίας εντός του συνδικαλιστικού κινήματος, έστω και από διαχειριστική οπτική, στις ΗΠΑ, ορμόμενη από την επιτυχημένη καμπάνια για τους καθαριστές. Κόντρες λευκών ηγετών με τη νέα λατίνα ηγεσία, ερωτηματικά για συμμετοχή από τα κάτω και που πρέπει να είναι το κέντρο της εξουσίας,με κατάληξη τη διάσπαση στη AFL-CIO
Αυτό το δοκίμιο εξετάζει τα σύνθετα και αντικρουόμενα κίνητρα που οδηγούν την αυξανόμενη χρήση της έννοιας των κοινών στο σύγχρονο πολιτικό λόγο. Η σύγκρουση έχει οδηγήσει στην ανάπτυξη δυο σημασιών της έννοιας που είναι ιδιαίτερα σημαντικές: τα προ-καπιταλιστικά και τα αντι-καπιταλιστικά κοινά. Παραδείγματα των δυο τύπων κοινών αναλύονται στο δοκίμιο μεταξύ των οποίων μια ιδιαίτερα διεξοδική παρουσίαση των αγώνων των hoboes τις πρώτες δυο δεκαετίες του 20ου αιώνα. Το τελευταίο μέρος του δοκιμίου δείχνει πως η έννοια των κοινών όλο και περισσότερο χρησιμοποιείται από πολιτικές προσωπικότητες όπως ο Jeffrey Sachs και ο Barack Obama για να ενισχύσουν το καπιταλιστικό σύστημα τον καιρό της κρίσης.
Στο παρόν άρθρο ο Ντέιβιντ Χάρβεϋ διερευνά κατ’ αρχήν το ερώτημα του αν και πως συσχετίζεται ο φυσικός σχεδιασμός του δημόσιου χώρου με τη συμμετοχή στα κοινά, την πολιτική κινητοποίηση ακόμα και τη δυνατότητα εξέγερσης. Υπάρχουν άραγε μορφές δημόσιου χώρου που οι ιδιότητές τους αντιστοιχούν σε πιο δημοκρατικές ή πιο αυταρχικές μορφές διακυβέρνησης αντίστοιχα; Είναι δυνατόν λοιπόν να καθορίσουμε κάποιες προδιαγραφές ποσοτικές ή και ποιοτικές για τον αστικό σχεδιασμό σε αυτή την κατεύθυνση;
Το άρθρο «Ενέργεια, εργασία και κοινωνική αναπαραγωγή στην παγκόσμια οικονομία» συμπεριλαμβάνεται στο συλλογικό τόμο Abramsky, Kolya (Ed) Sparking a Worldwide Energy Revolution – Social Struggles in the Transition to a Post-petrol World (Oakland: AK Press, 2010)
Σελίδα 12 από 25