Μία έρευνα γεωγραφίας της εξουσίας εντός του συνδικαλιστικού κινήματος, έστω και από διαχειριστική οπτική, στις ΗΠΑ, ορμόμενη από την επιτυχημένη καμπάνια για τους καθαριστές. Κόντρες λευκών ηγετών με τη νέα λατίνα ηγεσία, ερωτηματικά για συμμετοχή από τα κάτω και που πρέπει να είναι το κέντρο της εξουσίας,με κατάληξη τη διάσπαση στη AFL-CIO
Στις αρχές του 1970 το Κίνημα Γυναικείας Απελευθέρωσης στην Βρετανία (Women’s Liberation Movement) επεδίωξε να συνδικαλίσει τις νυκτερινές καθαρίστριες. Μία μακρά και ενταντική καμπάνια κατέληξε σε δύο απεργίες και σε μία μεγαλύτερη συνειδητότητα στο συνδικαλιστικό κίνημα για αυτό το παραγνωρισμένο τμήμα εργατριών. Παρόλλο την δημοσιότητα που δημιουργήθηκε μέσω άρθρων σε εφημερίδες, συναντήσεων και από την παραγωγή δύο ντοκυμαντέρ που εστιάζανε στις καθαρίστριες και στις συνθήκες εργασίας τους, η οργάνωση αποδείχθηκε πολύ δύσκολη. Αυτό οφειλότανε στο οικονομικό και πολιτικό κλίμα των τελών του 1970 και στις συνέπειες των ιδιωτικοποιήσεων οι οποίες συνέβαλλαν στην αύξηση της ανισότητας στον Βρετανική κοινωνία. Το άρθρο αυτό σκιαγραφεί μία αγνοημένη ιστορία προσπαθειών για να οργανωθούν οι καθαρίστριες, μία ιστορία που κερδίζει μία νέα σχέση σήμερα με την αφύπνιση της καμπάνιας «Δικαιοσύνη για τους Καθαριστές» (Justice for Janitors) στις Η.Π.Α. και με την συνείδηση ότι οι χαμηλά αμειβόμενες υπηρεσίες και δουλειές παίζουν ένα σημαντικό ρόλο στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία.
Τα κείμενα με το 
είναι σε διαδικασία μετάφρασης
