Το χρήμα ως κοινωνική σχέση στον καπιταλισμό. Μια εισαγωγή στη μαρξιστική έννοια του χρήματος. (πρωτοδημοσιεύτηκε στη Γερμανία το Γενάρη/Φλεβάρη του 2002). Τι είναι το χρήμα; Αυτή η ερώτηση δύσκολα συναντάται στο καθημερινό εμπόριο. Εκείνο που ενδιαφέρει είναι να υπάρχει αρκετό. Οι αστικές οικονομικές θεωρίες μειώνουν το χρήμα στην οικονομική του λειτουργία. Αλλά η πανταχού παρουσία του χρήματος είναι κρίσιμη και προϋποθέτει κάποιες συνθήκες. Έτσι η κριτική των οικονομικών αγορών είναι ελλιπής όταν αποσιωπά ορισμένες θεμελιώδεις κοινωνικές σχέσεις που αντικειμενοποιούνται στο χρήμα.
Μια αποτίμηση του εργατισμού όπως πρωτοεμφανίστηκε, μια κριτική απέναντι σε ορισμένες του εκδοχές και ορισμένες πρότασεις για επικαιροποίηση του με αφορμή μια εισήγηση του Mario Tronti
Παρουσίαση του βιβλίου "Η Ψυχή στην Δουλειά: Από την Αλλοτρίωση στην Αυτονομία" του Μαρξιστή θεωρητικού της Αυτονομίας Φράνκο Μπεράρντι (Bifo), Μάρτιος 2010.
Με το 'Μπροστά στην Καταιγίδα' οι Νεζίκ-Ντωβέ επιχειρούν μια κριτική εξέταση των διαδικασιών που μπορούν να συμβάλλουν --και εντέλει όπως είδαμε πράγματι συνέβαλαν-- στο ξέσπασμα μιας κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος στη σημερινή συγκυρία, διερευνόντας παράλληλα τις δυνατότητες που ανοίγονται για την κομμουνιστική προοπτική μέσα από αυτή.
Μετάφραση του κειμένου "Summer 2012,a report from Greece" του George Caffentzis
Είμαστε σίγουροι ότι η παντοδυναμία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, και οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που το υποστηρίζουν, αποτελούν το κύριο αίτιο της σημερινής κρίσης; Και ότι, αντίθετα, αυτά δεν αποτελούν παρά μόνον ένα σύμπτωμα μιας πολύ βαθύτερης κρίσης, μιας κρίσης ολόκληρης της καπιταλιστικής κοινωνίας;
Μϊα κριτική στην αυτόνομη θεωρία της αξίας και κυρίως στο De Angelis. Προσέγγιση της ταξικής και πολιτικής πάλης ως σχεση όχι ελεύθερων αφηρημένων υποκειμένων αλλα εντός αλλοτριωμένων καπιταλιστικών σχέσεων
Η κριτική κοινωνική θεωρία δεν ακολούθησε τους εκτεταμένους κοινωνικούς μετασχηματισμούς σε παγκόσμιο επίπεδο κατά την διάρκεια των τριών τελευταίων δεκαετιών που διανύουμε. Την σφοδρή και γόνιμη αναγέννηση της Μαρξιστικής σκέψης και επιστημολογίας των δεκαετιών του ’60 και του ’70 επακολούθησε μία σταθερή στροφή απομάκρυνσης από τον Μαρξισμό από την πλευρά αρκετών θεωρητικών. Η σφαίρα της διανόησης κυριαρχήθηκε από μεταμοντέρνες και ματαστρουκτουραλιστικές προσεγγίσεις που εμφανίζονταν σε πολλούς ως εύλογες κριτικές του Μαρξισμού. Ωστόσο κατέστη όλο και πιο σαφές ότι αυτού του είδους οι προσεγγίσεις δεν αντιλαμβάνονται επαρκώς την σημερινή εποχή. Αποτυγχάνουν να διαφωτίσουν τις βασικές ιστορικές αλλαγές που έχουν αναδιαρθρώσει τον κόσμο στις πρόσφατες δεκαετίες. Ακόμη και μεγάλοι στοχαστές, όπως ο Χάμπερμας, ο Φουκό και ο Ντεριντά εμφανίζονται τώρα ως θεωρητικοί μιας φθίνουσας ιστορικής κοινωνικής διαμόρφωσης - του παρακμάζοντος Φορντισμού. Οι κριτικές τους προσεγγίσεις διασαφηνίζουν όλο και λιγότερο το σύγχρονο κοινωνικό σύμπαν.
Τα βασικά στοιχεία μιας θεωρίας της κομμουνιστικοποίησης τοποθετούνται στο παρόν, ειδάλλως το να μιλάμε για κομμουνιστικοποίηση είναι μια ανούσια δραστηριότητα πολιτικής φαντασίας. Το να αντιλαμβανόμαστε την επανάσταση σαν κομμουνιστικοποίηση έγκειται στην τωρινή κατανόηση του γεγονότος ότι το να αγωνιζόμαστε σαν τάξη αποτελεί το όριο της ταξικής πάλης. Αυτό είναι το κρίσιμο βήμα. Το να κάνουμε το βήμα αυτό είναι ο μοναδικός τρόπος να μιλήσουμε σήμερα για την επανάσταση σαν κομμουνιστικοποίηση με τρόπο που να συνδέεται με τους τωρινούς αγώνες.
Σε όλες τις κρίσεις του καπιταλισμού οι συσχετισμοί δύναμης άλλαζαν καταρχάς εις βάρος της εργατικής τάξης. Ακόμα και σήμερα η όξυνση τραβιέται μέχρι τα άκρα (η εργασία εντατικοποιείται, οι πραγματικοί μισθοί πέφτουν, οι κοινωνικές μεταβιβάσεις περικόπτονται). Βιώνουμε τη μεγαλύτερη αναδιανομή από κάτω προς τα πάνω στην ιστορία της ανθρωπότητας. Αυτή η αναδιανομή όμως δεν εξελίσσεται μόνο σαν ακραία πόλωση μεταξύ των "πολύ πλουσίων" και των "φτωχών", η κρίση (της πολιτικής) βαθαίνει επίσης τις διαφορές στο εσωτερικό της τάξης και προωθεί την απομόνωση.
Τα κείμενα με το 
είναι σε διαδικασία μετάφρασης
