Φεμινισμός και οι Πολιτικές των Κοινών
Περίληψη
Τουλάχιστον από τότε που οι Ζαπατίστας κατέλαβαν το zócalo στο San Cristobal de las Casas στις 31 Δεκεμβρίου του 1993 για να διαμαρτυρηθούν για τη νομοθεσία που κατέστρεφε τις περιοχές ejidal στο Μεξικό, η έννοια των κοινών (commons) έχει αποκτήσει ιδιαίτερη δημοτικότητα στην ριζοσπαστική αριστερά, διεθνώς και στις ΗΠΑ, εμφανίζεται ως η βάση σύγκλισης μεταξύ αναρχικών, μαρξιστών, σοσιαλιστών, οικολόγων και οικοφεμινιστριών . Υπάρχουν σημαντικοί λόγοι γιατί αυτή η φαινομενικά αρχαϊκή ιδέα έχει έρθει στο κέντρο της πολιτικής συζήτησης στα σύγχρονα κοινωνικά κινήματα. Δυο λόγοι ιδιαίτερα ξεχωρίζουν. Από τη μια πλευρά είναι η διάλυση του κρατικίστικου μοντέλου της επανάστασης, το οποίο για δεκαετίες είχε εξασθενίσει τις προσπάθειες για ριζοσπαστικά κινήματα να χτίσουν εναλλακτικές στον καπιταλισμό. Και από την άλλη, η νεοφιλελεύθερη προσπάθεια να υποτάξει κάθε μορφή της ζωής και της γνώσης στη λογική της αγοράς, έχει αυξήσει την ευαισθησία για τον κίνδυνο να ζήσουμε σε ένα κόσμο στον οποίο δεν θα έχουμε πια πρόσβαση σε θάλασσες, δέντρα, ζώα, και στους συνανθρώπους μας παρά μόνο μέσω οικονομικών συναλλαγών. Οι «νέες περιφράξεις» έχουν επίσης κάνει ορατό έναν κόσμο κοινοτικών – κομμουναλιστικών (communal) ιδιοτήτων και σχέσεων που πολλοί πίστεψαν ότι έχει αφανιστεί ή ότι δεν του έχει δοθεί αξία μέχρι τη στιγμή που απειλήθηκε με ιδιωτικοποίηση . Κατά ειρωνικό τρόπο, οι νέες περιφράξεις έχουν αποδείξει ότι όχι μόνο τα κοινά δεν έχουν εξαφανιστεί, αλλά επίσης ότι νέες μορφές κοινωνικής συνεργασίας διαρκώς παράγονται, συμπεριλαμβανομένου περιοχών της ζωής στις οποίες δεν υπήρχαν, όπως π.χ. στο internet.
είναι σε διαδικασία μετάφρασης
