19/12/2011

συγγραφέας

Harry Cleaver

έτος

1983

πηγή

marxmyths.org

ανέβηκε από

xaris xaris

ενότητες

Εργασία, Οικονομία, Ιστορία, Αγώνες

εμφανίσεις

6149

Marx Myths and Legends

Περίληψη

During the last ten years Marxism has come to occupy a substantial position within American academia. This is especially true in economics where, until recently, discussion of Marx and the Marxist tradition was largely confined to courses in the history of economic thought and in the economic history of the Soviet Union. The rise of an academic Marxism has been due, I would argue, to two forces. First, the struggles of students within the context of the social upheavals of the late 1960s and early 1970s carved out time and space within which politically active students could study Marxism as apart of radical economics, insurgent sociology, and so on. Second, university administrators and the business interests they generally represent have been surprisingly tolerant of the expansion of Marxist studies. This reaction to student demands is not simply a case of the “repressive tolerance” Marcuse described so vividly. The current tolerance is due, more importantly, to the need of business for new ideas during the present period of economic and social crisis. There is a long history of the capitalist appropriation of Marxist ideas which should lend credence to this suggestion. Moreover, the numerous attempts in recent years in the business press and in professional economic journals to give space to radical ideas and to evaluate current Marxist economic research demonstrates the on-going interest of business and its ideologues in the possibility of appropriating something new from Marx. Nowhere has this tolerance been more obvious than in the area of Marxist research on the theory of economic crisis." This willingness on the part of business to appropriate Marxist ideas and to use them for its own purposes has been largely ignored by Marxists working on the theory of crisis. They have, time and again, formulated their theories in ways that facilitate such appropriation. Yet this is not necessary. There is a way to read Marx and to develop Marxist theory that does not lend itself to this kind of appropriation. In this essay I do two things. First, through a series of examples, I illustrate how, in the history of Marxist work on the theory of crisis, many have forgotten the revolutionary content of Marx’s own work and thus left themselves open to the dangers of capitalist appropriation. Second, I suggest an alternative approach to the study and elaboration of Marx’s analysis of crisis that makes its political and revolutionary content explicit and thus more immune to appropriation.

-->

Διαβάστε όλο το άρθρο σε pdf

02/10/2011

συγγραφέας

Harry Cleaver

έτος

1979

πηγή

libcom.org

ανέβηκε από

xaris xaris

ενότητες

Εργασία, Οικονομία, Ιστορία, Αγώνες

εμφανίσεις

3684

Reading Capital Politically

Περίληψη

In this book I re-examine Karl Marx's analysis of value through a detailed study of Chapter One of Volume I of Capital. The object of this study is to bring out the political usefulness of the analysis of value by situating the abstract concepts of Chapter One within Marx's overall analysis of the class struggles of capitalist society. I intend to return to what I believe was Marx's original purpose: he wrote Capital to put a weapon in the hands of workers. In it he presented a detailed analysis of the fundamental dynamics of the struggles between the capitalist and the working classes

-->

Διαβάστε όλο το άρθρο σε pdf

20/06/2011

συγγραφέας

Harry Cleaver

έτος

1993

πηγή

UTexas

μετάφραση
από

Factory Yfanet

ανέβηκε από

gong

ενότητες

Εργασία, Αγώνες

εμφανίσεις

4119

Θέσεις για τη Διαρκή Κρίση του Καπιταλισμού, το ανυπέρβλητο των ταξικών ανταγωνισμών

Περίληψη

Το κείμενο που ακολουθεί είναι μια μετάφραση των σημειώσεων με τίτλο «Theses on Secular Crisis in Capitalism: The Insurpassability of Class Antagonisms» (Θέσεις για τη Διαρκή Κρίση του Καπιταλισμού: Το Ανυπέρβλητο των Ταξικών Ανταγωνισμών) του Harry Cleaver, θεωρητικού του Αυτόνομου Μαρξισμού. Η μετάφραση αυτή επιλέχθηκε να γίνει από την Υποομάδα της Φάμπρικα Υφανέτ για την Κρίση, στα πλαίσια της θεωρητικής μας ενασχόλησης με το ζήτημα αυτό και της αναζήτησης θεωρητικών εργαλείων που θα μας βοηθήσουν, όχι μόνο να κατανοήσουμε τα αίτια της κρίσης αλλά και να εξετάσουμε πιθανούς τρόπους εξόδου από τον καπιταλισμό γενικότερα. Αυτό αποτελεί ένα από τα κομμάτια της θεωρητικής μας δουλειάς, αφού μελλοντικά θα υπάρξουν κι άλλες προσπάθειες κατάθεσης τέτοιων σκεπτικών που συμβάλουν στην εμβάθυνση της πολιτικής σκέψης, στην τόνωση της δύναμης των αγωνιζόμενων κομματιών και στην επινόηση νέων μορφών πάλης που θα θέτουν τον καπιταλισμό συνεχώς σε κρίση.
Ο Harry Cleaver, ως καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Τέξας, έχει αναδείξει ζητήματα και αναπτύξει θεωρίες που στόχευαν πάντα στην υποστήριξη των αγώνων που εναντιώνονταν στην εκμετάλλευση, ιδιαίτερα εκείνων των αγώνων που είχαν χαρακτηριστικά υπέρβασης του καπιταλισμού. Η ερευνητική του ενασχόληση έχει ακολουθήσει τρεις αλληλένδετους άξονες: την πολιτική ανάγνωση της επικρατούσας θεωρίας της πολιτικής οικονομίας, ώστε να γίνει κατανοητός τόσο ο ιδεολογικός της όσο και ο στρατηγικός της ρόλος, την κριτική και την επεξεργασία της μαρξιστικής θεωρίας, ως θεωρίας του ταξικού ανταγωνισμού, καθώς και τη μελέτη των κοινωνικών συγκρούσεων στο σύγχρονο καπιταλισμό, που ωθούν την ανάπτυξή του, επισπεύδουν τις κρίσεις του και επιδιώκουν να προχωρήσουν πέρα από τα όριά του.
Η σκέψη του, όπως προαναφέραμε, ανήκει στο θεωρητικό ρεύμα του Αυτόνομου Μαρξισμού και βασίζεται στη θεωρία της αυτόνομης δύναμης των εργατών. Αφετηρία της ανάλυσής του είναι οι αγώνες που δίνουν οι ίδιοι οι εργάτες και η δύναμή τους να φέρνουν το καπιταλιστικό σύστημα σε κρίση, διαρρηγνύοντας τους μηχανισμούς του και εφευρίσκοντας νέες μορφές κοινωνικής οργάνωσης. Αντιθέτως, οι παραδοσιακοί μαρξιστές και κριτικοί θεωρητικοί επικεντρώνονταν κατά βάση στη μελέτη της δύναμης του κεφαλαίου και αντιλαμβάνονταν τους εργατικούς αγώνες ως αντίδραση στις επιθετικές κινήσεις του κεφαλαίου, καθοδηγούμενοι από μια εξωτερική ηγεσία που θα ήταν σε θέση να τους διαφωτίσει και να τους κινητοποιήσει. Σύμφωνα με τον Cleaver, η πολιτική σημασία του να τοποθετούμε τη δική μας δύναμη στο κέντρο του σκεπτικού μας σχετικά με τις ταξικές συγκρούσεις στον καπιταλισμό, έγκειται στην απλή αλήθεια ότι μόνο στη βάση της ακριβούς αποτίμησης της δικής μας δύναμης μπορούμε να συζητήσουμε με χρήσιμο τρόπο πάνω στο πώς θα προχωρήσουμε στο χτίσιμο αυτής της δύναμης. Γι’ αυτόν το λόγο επιλέξαμε κι εμείς να μεταφράσουμε αυτό το κείμενο: ακριβώς επειδή αναδεικνύει το δυναμισμό των ταξικών σχέσεων και αναγνωρίζει τις κινήσεις μας ως μια σημαντική δύναμη που μπορεί να υποδεικνύει τις κατευθύνσεις που θα πάρει η ιστορία. Επειδή ως θεωρία κρίσης συνιστά κι ένα εργαλείο αγώνα που σκοπό έχει να οξύνει τον ταξικό ανταγωνισμό. Η ανάλυση αυτή αποτελεί στην ουσία μια ενεργητική θέση –μια θέση μάχης– μέσα στην ταξική σύγκρουση και όχι μια εξύμνηση της παντοδυναμίας του κεφαλαίου, απέναντι στο οποίο εμείς κρατάμε πάντα μια παθητική αμυντική στάση. Αυτή η οπτική είναι ένας δυναμικός και αισιόδοξος τρόπος να ερμηνεύουμε την ιστορία, αφού μας εφοδιάζει με εργαλεία ώστε να είμαστε σε θέση να αποτιμούμε τις δυνάμεις μας, να κάνουμε κριτική στα μέσα του αγώνα μας και να επινοούμε καινούργια όταν χρειάζεται.
Στις θέσεις που ακολουθούν, ο Cleaver πέτυχε με ένα συμπυκνωμένο και εύστοχο λόγο να επανερμηνεύσει δομικούς όρους της μαρξιστικής θεωρίας και να επανατοποθετήσει τον «ενδοκαπιταλιστικό» ανταγωνισμό εκεί που του αρμόζει: εντός της ταξικής πάλης. Εξηγεί, δηλαδή, ότι ο ανταγωνισμός μεταξύ των ίδιων των καπιταλιστών σχετίζεται άμεσα με την σύγκρουση των διαφορετικών ταξικών δυνάμεων και ότι οι κινήσεις του κεφαλαίου βρίσκονται πάντα σε συνάρτηση με την έκβαση αυτής της σύγκρουσης. Υποστηρίζει ότι η κρίση είναι διαρκής, εξηγώντας ότι ο καπιταλισμός, ως σύστημα κυριαρχίας, αυτό που κάνει είναι να γεννά αναπόφευκτα ανταγωνιστικές προς αυτόν δυνάμεις τις οποίες προσπαθεί να αποφύγει χωρίς φυσικά να το καταφέρνει. Η γενικευμένη υποταγή της ανθρώπινης ζωής στην εργασία, δηλαδή η οργάνωση της κοινωνίας με βάση την αξία, περιορίζει την ανάπτυξή της. Οι άνθρωποι πάντα αγωνίζονταν, είτε για μια καλύτερη θέση μέσα στο πλαίσιο της καθολικής επιβολής της εργασίας, είτε για να ξεφύγουν από τα όρια που θέτει αυτή η επιβολή, διεκδικώντας λιγότερο εργασιακό χρόνο και περισσότερο χρόνο για αυτοαξιοποίηση. Το κεφάλαιο από την άλλη, πάντα προσπαθούσε να ξαναεσωτερικεύσει προς όφελος του αυτόν τον απελευθερωμένο και κερδισμένο από την εργατική τάξη χρόνο, αλλά όχι απαραίτητα ως καθαρή μορφή εργασίας αλλά και ως μορφή αναπαραγωγής της εργασιακής δύναμης. Έτσι ο ανταγωνισμός επεκτείνεται σε διάφορα πεδία της ζωής και δεν περιορίζεται μόνο στην εργασία. Είναι η καθολικότητα της πάλης που οδηγεί το κεφάλαιο σε καθολική κρίση και στη συνέχεια σε προσπάθειες ενσωμάτωσης των αντιθετικών δυνάμεων που το ίδιο γεννά. Μέσα από αυτή τη διαδικασία συσσώρευσης των ταξικών σχέσεων ο καπιταλισμός αντλεί δύναμη για να συνεχίσει να υπάρχει και είναι η διακοπή αυτής ακριβώς της διαδικασίας που θα σημάνει το τέλος του.
Η συμβολή του Harry Cleaver σε μια κριτική στο άτρωτο του καπιταλισμού μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης αλλά και στην ικανότητα της παραδοσιακής μαρξιστικής θεωρίας να εξηγήσει τη συνεχιζόμενη ευπάθεια του κεφαλαίου.
Πρόκειται για ένα τροποποιημένο σύνολο σημειώσεων που παρουσιάστηκε στο Rethinking Marxism Conference με τίτλο «Secular Crisis in Capitalism: Attempts at Theorization» στο Amherst της Μασαχουσέτης, στις 13 Νοεμβρίου το 1992.

-->

Διαβάστε όλο το άρθρο σε pdf

18/02/2011

συγγραφέας

Harry Cleaver

έτος

1993

πηγή

libcom.org

μετάφραση
από

Κωνσταντίνος, Λεωνίδας

ανέβηκε από

xaris xaris

ενότητες

Εργασία, Ιστορία, Αγώνες

εμφανίσεις

4530

Ταξική Αυτονομία. Η αυτονομία και δύναμη των ίδιων των εργατών/εργατριών

Περίληψη

Ο Harry Cleaver αναπτύσσει την έννοια του Αυτόνομου Μαρξισμού μέσα από τη θεωρία της δύναμης των εργατών, την άρνηση της εργασίας, την αυτοαξιοποίηση των εργατών, την κυκλοφορία των αγώνων κ.α. Σύμφωνα με τον Harry Cleaver αυτό που δίνει νόημα στην έννοια του «Αυτόνομου Μαρξισμού» ως μια συγκεκριμένη παράδοση είναι το γεγονός ότι μπορούμε να αναγνωρίσουμε, μέσα στην ευρύτερη Μαρξιστική παράδοση, μια ποικιλία κινημάτων, πολιτικών και διανοούμενων που έχουν δώσει έμφαση στην αυτόνομη δύναμη των εργατών: αυτόνομη από το κεφάλαιο, αυτόνομη από τις επίσημες οργανώσεις τους, και μάλιστα, (έχουν δώσει έμφαση) στη δύναμη συγκεκριμένων ομάδων εργατών να δρουν αυτόνομα από άλλες ομάδες (π.χ. γυναίκες από άνδρες). Με την «αυτονομία» εννοώ την ικανότητα των εργατών να ορίζουν τα δικά τους συμφέροντα και να παλεύουν για αυτά –να προχωρούν πέρα από την απλή αντίδραση στην εκμετάλλευση, ή στην «αυτοπροσδιορισμένη ηγεσία» και να περνούν στην αντεπίθεση με τρόπους που διαμορφώνουν την ταξική πάλη και καθορίζουν το μέλλον. Η πολιτική σημασία του να τοποθετούμε τη δική μας δύναμη στο κέντρο του σκεπτικού μας σχετικά με τις ταξικές συγκρούσεις στον καπιταλισμό, έγκειται στην απλή αλήθεια ότι μόνο στη βάση της ακριβούς αποτίμησης της δικής μας δύναμης μπορούμε να συζητήσουμε με χρήσιμο τρόπο πάνω στο πώς θα προχωρήσουμε στο χτίσιμο αυτής της δύναμης. Αν ξοδεύουμε όλο τον χρόνο μας μιλώντας για τη δύναμη του κεφαλαίου να κάνει αυτό ή το άλλο, να μας περιορίζει με αυτόν τον τρόπο ή να μας πιέζει να κάνουμε το άλλο, δεν έχουμε όπλα ώστε να συζητήσουμε για το τι να κάνουμε παραπέρα και συχνά οδηγούμαστε σε απέλπιδες και ακατάλληλες δράσεις. Όταν, από την άλλη, ξεκινάμε με μια αποτίμηση της δύναμης που πραγματικά κατέχουμε, και μια κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι κινήσεις του κεφαλαίου ισοδυναμούν με απαντήσεις σ’ αυτήν την δύναμη, τότε μπαίνουμε με καλύτερους όρους στη διαδικασία να σκεφτούμε πάνω στο πώς θα προχωρήσουμε τους αγώνες μας.

-->

Διαβάστε όλο το άρθρο σε pdf

Σελίδα 1 από 1